بررسی مهارت های ارتباطی و تعاملی در بیماران روان پریش

هدف: این تحقیق با هدف بررسی مهارت های ارتباطی و تعاملی، بر روی بیماران روان پریش بالای 18 سال در سال 1379، انجام گرفت. روش بررسی: نمونه ی مورد مطالعه شامل 80بیمار روان پریش ( 38زن و 42مرد) از 4 مرکز درمانی رعد، سینا، رازی، امام حسین (ع) بودند که روش مطالعه, توصیفی – مقطعی بود و نمونه های مورد مطالعه به صورت غیر احتمالی و با روش نمونه گیری متناسب با اندازه، انتخاب شدند. ابراز مورد استفاده جهت گردآوری اطلاعات، آزمون مشاهده ای acisبود که اطلاعات آن توسط کاردرمانگر تکمیل شده است. آزمونهای آماری مورد استفاده در این مطالعه عبارت است از: ضریب همبستگی اسپیرمن، ویل کاکسون و من ویتنی. یافته ها: میانگین رتبه آزمون acis در گروه بیماران اسکیزوفرنی ، به صورت معنی داری پایین تر از گروه بیماران اسکیزوافکتیو بود(p<0/001) میانگین رتبه آزمون (acis) در گروه بیماران بستری به صورت معنی داری پایین تر از گروه بیماران سرپایی بود(p<0/001) میانگین رتبه ی آزمون acis در گروه بیماران روان پریش زن و مرد تفاوت معنی داری نشان نداد.  نتیجه گیری: نتایج به دست آمده ضعف مهارت های ارتباطی و تعاملی در بیماران اسکیزوفرنی و نیز بیماران بستری را مشخص کرد. نتایج این تحقیق اطلاعات مفیدی در رابطه با مهارت های ارتباطی و تعاملی در اختیار کاردرمان گرانی که با بیماران سروکار دارند ، قرار میدهد. لیکن شناخت دقبق تر این مهارت ها در اختلال و مقعیت های دیگر ، احتیاج به بررسی بیش تری دارد.